افزایش ظرفیت وجودی افراد با ازدواج
تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۰۹۶۲۴
زوج بودن دنیای جدیدی است که ادبیات مخصوص به خودش را دارد. قبل از ازدواج ممکن است فرد آزادانه‌تر تصمیم بگیرد و اهداف خود را دنبال کند. در دوران مجردی، تصمیم‌گیری درباره کار و تفریح و تحصیل و... تا حد زیادی فردی انجام می‌شود. ازدواج نقطه تمام‌شدن اهداف نیست؛ اما وقتی ازدواج اتفاق می‌افتد، همان فرد ممکن است احساس کند بسیاری از انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌هاش دچار نوسان شده و به آسانی قبل اتفاق نمی‌افتد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فکر کنید خانه‌ای ۴۰متری دارید. وقتی قرار باشد خانه را تمیز کنید، احتمالاً خیلی سریع می‌توانید دستی روی سر و روی آن بکشید و خانه را دسته‌گل کنید. نظافت خانه کوچک آسان است و البته به‌هم‌ریختگی‌اش هم سریع و در چشم. صدالبته در این خانه مشکلاتی هم با محدودیت جا دارید.
بیشتربخوانید
زن و شوهر‌ها پس از «ازدواج» شبیه هم می‌شوند؟ چگونه قبل از ازدواج امکان طلاق را به حداقل برسانیم؟اگر خانه‌تان جابه‌جا شود و به خانه ۲۰۰متری تبدیل شود، برایتان خوشحال‌کننده است یا ناراحت‌کننده؟ خانه بزرگ یعنی وسعت بیشتر، یعنی فضای راحت‌تر و بزرگ‌تر برای حرکت. البته که خانه بزرگ سختی‌هایی هم دارد. از جمله اینکه نظافت و جمع‌وجورکردن در این خانه سخت‌تر است. اما در نهایت، کدام خانه‌ها حس توانمندی بیشتری ایجاد می‌کند؟
تصمیم‌گیری در بافت زوجیازدواج مثل تغییر مکان از خانه کوچک به خانه‌ای بزرگ است. وجود فرد با ازدواج وسعت پیدا می‌کند. اما این خانه ملزومات خودش را هم دارد. از جمله اینکه دیگر فرد به‌تن‌هایی در آن زندگی نمی‌کند. همه چیز برای دو نفر که با هم زندگی می‌کنند، مهیا شده است. فرد بعد از ازدواج، قرار نیست تصمیم‌گیری‌های خودش را کنار بگذارد؛ اما آنها را در زمینه جدیدی انجام می‌دهد که بافت زوجی نام دارد. مثلاً قرار نیست اگر در حال آماده‌شدن برای کنکور بوده، درس‌خواندن را کنار بگذارد؛ ولی این پذیرش را نیاز دارد که در زندگی زوجی ممکن است زمان بیشتری لازم شود تا در مقطع بعدی پذیرفته شود؛ چون دیگر تنها نیست و در تصمیماتش باید یک نفر دیگر را هم در نظر بگیرد.
قدم‌به‌قدم و پابه‌پای هم بنا به موقعیت و وضعیتی که زندگی تعیین می‌کند، هر دو طرف مسیر زندگی را برای خودشان و برای دیگری هموار می‌کنند. تجربه دانشجویی نشان داده است کسانی که متأهل بوده‌اند، در بسیاری مواقع نظم و نمرات بهتری را در دانشگاه از آنِ خود می‌کنند. واردشدن به بافت زوجی، در حقیقت واردشدن به مفهوم تعهد است؛ چرا که هر دو طرف در همه تصمیم‌گیری‌ها قرار است همسرشان را در نظر بگیرند.
منبع: وب گاه تبیان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ازدواج و طلاق زندگی مشترک تصمیم گیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۰۹۶۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی می‌توان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانی‌مدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکت‌کنندگان در این تحقیق بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسل‌های مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ می‌دادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف می‌کنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع می‌شود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی می‌نویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبه‌های سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب می‌شدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمی‌شوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونه‌ای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسن‌تر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش می‌داد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر می‌گرفتند.
فاکتور‌های دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر می‌گذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس می‌کردند» مسن‌تر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع می‌شود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکت‌کنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگ‌های غیر اروپایی، «پیری» به گونه‌ای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسان‌ها طولانی‌تر از همیشه زندگی می‌کنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایج‌تر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال می‌کنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان